เคยเป็นไหมครับ? " รู้สึกแย#…ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของเรา "

เราก็สดใสอยู่ดีๆ
จนมาเจอ ความมัวหม่นของคนอื่น แบบไม่ทันตั้งตัว

มันตลกดีนะครับ
ที่บางทีชีวิตเรากำลังไปได้สวย
ใจเราก็โอเค
มีแรง มีไฟ
กำลังจะเริ่มต้นอะไรดีๆ ให้ตัวเอง

แต่พอได้ยินใครสักคนบ่น
ได้เห็นใครบางคนเศร้า
ได้เจอพลังลบ ที่เขาปล่อยออกมา
มันเหมือนสวิตช์ในใจถูกปิดลงทันที
ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องของเราเลยด้วยซ้ำ

คนยุคนี้เป็นแบบนี้เยอะมาก
รับรู้ไว
เห็นใจเก่ง
แต่ก็เหนื่อยง่ายกับพลังงานของคนอื่นเหมือนกัน

และที่แย่ที่สุดคือ
เรามักจะ โทษตัวเอง
ที่ไม่สามารถรับฟังเขาได้ตลอดเวลา
กลัวเขาจะคิดว่าเราไม่แคร์
กลัวจะเป็นคนใจร้าย
ทั้งที่จริงๆ เราแค่ ล้า จนไม่เหลือพื้นที่ให้ตัวเองแล้ว

อยากให้รู้ไว้นะครับว่า
การถอยออกมา
การปิดประตูให้ใจตัวเองพัก
ไม่ใช่การทอดทิ้งใคร
แต่เป็นการช่วยให้เราไม่จมไปพร้อมกับเรื่องที่ไม่ใช่ของเรา

พลังใจของคุณมีคุณค่าเหมือนกัน
อย่าให้มันสึกกร่อนเพียงเพราะคุณพยายามเข้าใจโลกของทุกคน
จนลืมเข้าใจหัวใจของตัวเอง

ถ้าตอนนี้รู้สึกว่ามันเริ่มหนัก
เริ่มแยกไม่ออกว่าอันไหนของเรา อันไหนของคนอื่น
หรือรู้สึกว่า เหนื่อยทั้งที่ไม่ได้มีเรื่องอะไรเป็นของตัวเอง

ลองคุยกับผู้เชี่ยวชาญที่คลินิกดูได้นะครับ
บางทีการมีใครสักคนที่พร้อมฟังอย่างไม่ตัดสิน
อาจช่วยให้คุณไม่ต้องแบกความรู้สึกของคนทั้งโลกไว้บนไหล่ตัวเองอีกต่อไป